„Imię „Pan” oznacza Boskie panowanie. Wyznawać
lub wzywać Jezusa jako Pana, oznacza wierzyć w Jego Boskość.
„Nikt... nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem
jest Jezus.” (1 Kor 12, 3).” KKK 455.
Pierwsi chrześcijanie uważali i wyznawali, że jedynym Panem jest
Jezus Chrystus. Czynili to, aby podkreślić, że panem nie jest
cesarz rzymski. W Starym Testamencie tytuł ten przysługiwał
jedynie Bogu. W ewangelicznych przypowieściach wiele razy Jezus
mówił o panach i sługach. Te słowa wpłynęły na identyfikowanie
się uczniów ze sługami. Oczywistym było, że ich panem jest
Jezus. Doświadczenie wielkanocne umocniło uczniów w przekonaniu,
że Jezus został wywyższony przez Boga i „siedzi po prawicy
Ojca.” Jest równy Bogu i jest Panem. Dla Niego uczniowie gotowi
byli na wszelką ofiarę. Dla nich nie istniała żadna inna moc ani
na niebie, ani na ziemi. Zatem wyznawali, że On jest Panem. Św.
Tomasz wyznaje: „Pan mój i Bóg mój.” Pierwsza wspólnota
chrześcijańska nazywała się Wspólnotą Pana. Później zaczęto
nazywać ją Kościołem. Tę Wspólnotę utworzył Jezus Chrystus jako
jej Pan. Centralną postacią życia Kościoła jest Jezus
Zmartwychwstały, jest jedynym Panem. Wyklucza wszystkich innych
„nosicieli zbawienia.” Nie można wymagać od chrześcijanina
ślepego posłuszeństwa dla szefa partii, bossa finansowego, czy
ulegania ideologicznym przymusom. Dlatego polityczne systemy i
ideologie widzą w Jezusie swego wroga. My jednak jesteśmy
przekonani, że wyznając wiarę „w Syna Jego jedynego, Pana
naszego”, wybraliśmy Pana, którego warto kochać, naśladować i
można Mu zaufać.
opr.
Adam Żak